Frans van Hoek blijft strijden voor rehabilitatie

💻 aangepast op: 6 februari 2009 om 22:19

VUGHT – Als een terriër heeft fokker Frans van Hoek zich vastgebeten in de zaak die nu al 17 jaar loopt en onder fokkers algemeen bekend staat als de affaire Guldenberg. Van Hoek blijft strijden tegen het KWPN, dat in 1991 bekend maakte dat Van Hoek’s hengst Guldenberg, die toen deelnam een het verrichtingsonderzoek, een ongeoorloofde stof in het bloed zou hebben. Volgens prof. dr. Jacques van Rossum is de stof echter absoluut niet aangetoond. ,,Waar het ons vóór alles om gaat is dat wij, met Guldenberg en onze fokkerij, gerehabiliteerd worden”, aldus Frans van Hoek. ,,Want deze nachtmerrie kan elke fokker overkomen!”

Frans van Hoek.

De jarenlange strijd begon in 1991. Guldenberg (Apollonios xx x Farn) was toen een veelbelovende hengst, die met groot gemak de eindstreep van het verrichtingsonderzoek leek te gaan halen en waarvan de inschrijving als dekhengst in het KWPN-stamboek nog slechts een formaliteit leek. Maar in het voorjaar komt als een donderslag bij heldere hemel het nieuws naar buiten dat de eigenaren in januari doping zouden hebben gebruikt bij de hengst. Het zou gaan om de stof oxyphenylbutazon. Er volgt een contra-expertise, die opvallend genoeg – nota bene tegen het eigen reglement in – door dezelfde instantie wordt uitgevoerd. De uitslag van deze expertise is negatief. Toch blijft het stamboek bij de beschuldiging.

Van Hoek gooit de zaak voor de rechter. Die oordeelt dat het KWPN geen uitlatingen meer mag doen die Guldenberg in verband brengen met doping, op straffe van een dwangsom van 200.000 gulden voor elke keer dat het stamboek dat wel doet. In een persbericht dat volgt wordt Guldenberg toch in verband gebracht met het vermeende dopinggebruik. Dit brengt het geruchtencircuit op gang. Guldenberg is gebrandmerkt als dopinghengst, de Van Hoeks staan als onzuivere fokkers te kijk. Dat laat ook de keurmeesters niet onberoerd: Guldenbergs cijfers dalen, maar hij blijft desondanks stamboekwaardig. Toch beslist het KWPN op 8 juni 1991 Guldenberg niet in te schrijven, terwijl dat oordeel was voorbehouden aan de bindend adviseurs, waaronder prof. Van Rossum (met een beslissende stem).

Doorbraak

In maart 1997 lijkt er toch een doorbraak te volgen. De strijdende partijen willen een gezamenlijke verklaring uitgeven en de strijdbijl begraven. Het echtpaar Van Hoek zou een bedrag krijgen om het conflict glad te strijken en het stamboek zou moeten erkennen dat Guldenberg geen doping in de urine had en de hengst zou alsnog worden goedgekeurd. De kwaliteiten van Guldenberg waren al in 1991 wetenschappelijk bewezen en de hengst had zich – ondanks alles – in 1997 ook al in de sport bewezen. Ondanks het afgesproken herstel van de door het KWPN gemaakte fouten wordt Guldenberg weer niet goedgekeurd en niet ingeschreven. Uiteraard komt van de gezamenlijke verklaring waarin de dopingbeschuldiging zou worden teruggenomen, nu ook niets meer terecht.

Inmiddels is het 2005. De kort geding rechter in Utrecht doet weer een uitspraak. Mevrouw mr. P.S. Elkhuizen-Koopmans oordeelt op 10 mei dat op de zitting gebleken is dat het KWPN ,,alle goede kwaliteiten van de hengst die uit keuringsrapporten zijn gebleken, wenst te benadrukken, maar dat zij uitdrukkelijk niet van plan is en ook nooit van plan is geweest te verklaren dat er geen doping heeft plaatsgevonden”. Het conflict draait, aldus de rechter, steeds weer om ,,het door KWPN vastgestelde en door Van Hoek betwistte dopinggebruik”. Van Hoek snapt niets van deze uitspraak. ,,De rechter gaat voorbij aan het feit dat het KWPN het vermeende dopinggebruik nooit heeft aangetoond. Bovendien is er nog het bindend advies van prof. Van Rossum.” Van Hoek zegt dat hij het er niet bij zal laten zitten. ,,Dit is het oordeel van een voorzieningenrechter. Het is een tussenvonnis. Wij gaan zeker door met de juridische strijd om de goede naam van ons en onze hengst Guldenberg gezuiverd te krijgen en om al onze schaden en kosten vergoed te krijgen.”

Het KWPN wil niet op de kwestie reageren en verwijst naar de uitspraak van de rechter van 2005. Van Hoek stelt: ,,Gegeven al het misleiden en wanpresteren in de affaire Guldenberg is in elk geval vanaf 1991 de geloofwaardigheid van het bestuur van het KWPN nul komma nul en de Ledenraad is daarbij bereid gebleken zich met kluitjes in het riet te laten sturen. Het slepende karakter van de affaire is geheel aan het KWPN te wijten.”

Schone schijn

Inmiddels is het voor de gedesillusioneerde fokker Frans van Hoek wel duidelijk dat het dopingbeleid een farce is. ,,Het zero-tollerance-beleid houdt een schone schijn op. Zolang er geen out-of-competition-controle in paardensport en -fokkerij is, zijn we speelbal van de schijn van ‘die en die paarden zijn de beste’. Zeker weten wat de beste paarden zijn, doen we niet. Dit frustreert sport en fokkerij maar past kennelijk bij de bestaande machtsverhoudingen.”

Van Hoek heeft de zaak Guldenberg opnieuw zo breed mogelijk onder de aandacht gebracht, onder andere bij de regiobestuurders van het KWPN. Slechts een enkeling blijkt bereid om ook maar enigszins inhoudelijk op de zaak te willen reageren. Van Hoek wordt door velen in de eerste plaats als ’lastig’ ervaren, sommigen spreken zelfs van stalken. Het maakt de Brabantse fokker alleen nog maar meer verdrietig. ,,Het gaat ons om de fokkerij als geheel. Dit had iedereen kunnen overkomen en daar wil ik de fokkers in Nederland voor waarschuwen. Ook kan de paardensport door dit soort affaires enorme schade oplopen.”