door: redactie, 23 juni 2011 10:37
ARNHEM – Paddock Paradise. Zo heet de nieuwe manier van het houden van paarden. Althans in de visie van manege de Paardenmaat in Arnhem. Op 1 juli opent het bedrijf het nieuwe systeem, dat tegemoet komt aan de natuurlijke behoeften van het paard. Het dier staat niet meer de hele dag op stal of in een wei, maar op een pad met een lengte van ongeveer 2 kilometer dat om en door de wei is aangelegd.
Hoogwaardig voedsel – voornamelijk hooi – wordt in kleine porties over de gehele lengte van het pad verspreid. De strategische opbouw van de paddock en het gedrag bij de paarden onderling maakt dat de dieren op reis moeten gaan om zo hun kostje bij elkaar te scharrelen. Naast hooi voorziet het systeem uiteraard ook in andere levensbehoeften zoals drinkwater, mineralen en ander voedsel dat meer passend is bij de stofwisseling van een paard. Initiatiefnemer Piet Nibbelink spreekt van een doorbraak in de paardenhouderij. ,,Het paard kan in Paradise Paddock meer paard zijn dan in welk ander systeem dan ook.”
Nibbelink heeft zich bij de aanleg van zijn Paddock Paradise laten inspireren door de Amerikaan Jaime Jackson, grondlegger van het systeem. Jackson was werkzaam als hoefsmid op een ranch waar ‘wilde’ paarden gevangen, getemd en daarna verkocht werden. Hij verbaasde zich erover dat de nieuw gevangen paarden geweldig mooie, en vooral probleemloze, hoeven hadden. Echter nadat die paarden 2 maanden in gevangenschap in een beperkte ruimte liepen, moest hij aan het werk om de hoeven te bekappen. Dat maakte hem nieuwsgierig. Daarom startte hij begin jaren tachtig een onderzoek naar de redenen waarom verwilderde paarden zo goed in staat zijn hun hoeven zelf te onderhouden. Dit onderzoek duurde uiteindelijk ruim 4 jaar en bracht hem naast een methode van bekappen, op het idee van Paddock Paradise.
Het grootste verschil dat Jackson zag tussen de ouderwetse houderijsystemen en het leven van de ‘wilde’ paarden, is dat de mustangs in staat waren hun natuurlijke gedrag te uiten. Het drukke bestaan van de dieren in hun natuurlijke leefomgeving, zorgt ervoor dat ze grote afstanden (tot ruim 30 kilometer per dag) kunnen afleggen in een gevarieerd terrein. Tijdens dat reizen voorzien ze in alle behoeften die ze nodig hebben. Op hun trektocht komen ze langs water, steppeachtige grasvlaktes, plaatsen waar ze in hun mineraalbehoeftes kunnen voorzien, ontmoeten ze andere kuddes die in het zelfde gebied leven en hebben ze ook elkaar, zodat ze ook in hun sociale behoeften kunnen voorzien.
Hoe anders dan de paarden in gevangenschap! Veelal staan deze op stal en vaak worden ze in stapmolens gezet om zo de broodnodige beweging krijgen. Ook lopen veel paarden in de wei. Dit lijkt positief , maar hier vinden ze grassen waar hun stofwisseling helemaal niet op is afgestemd. Een combinatie van factoren die leiden tot veel fysieke en mentale problemen bij paarden.
Meer info op de website.
Stegen.net