door: redactie, 31 oktober 2013 18:57
Springamazone Maureen Bonder vertelt in haar eerste exclusieve column voor Stegen.net over de concoursen die ze de afgelopen maand in Assen en Lier reed. Ze is kritisch over de ontwikkelingen in de springsport. ,,Wie betaalt, die bepaalt. En hoe veel waar krijgt het publiek nog voor het geld?”
door: Maureen Bonder | Stegen.net
Deze maand twee maal internationaal concours gehad en wel in Assen en in het Belgische Lier. Even los van de resultaten waren het twee totaal verschillende concoursen.
Assen, met hangen en wurgen is het concours toch door gegaan. Oorzaak: geld natuurlijk. Enthousiasme is er wel van een ieder, maar geld daar draait het om. En wie betaalt, bepaalt. Dus zag het publiek op zaterdagavond, na de entree te hebben betaald van € 15.00, een parcours dat voor veel combinaties te moeilijk was. De parcoursbouwer kreeg de schuld, maar dat was onterecht, het niveau van de ruiters was slecht. Wel goede en brave paarden, want die koop je, net als een startplek, maar veel ruiters moeten eerst nog kilometers maken en veel leren. De uitstraling van een concours wordt hiermee aangetast. Daar komt nog bij, de kale aankleding en afwerking van de hal. Jammer.
Maureen Bonder met Alex.
Lier is een nieuw concours op de internationale kalender, op een nieuwe locatie. Daar was geld nog moeite gespaard om er iets moois van de maken. De aankleding was zeer sfeervol, in het restaurant kon je heerlijk eten en ook nog van de sport genieten. Er waren 72 viptafels, uitverkocht, voor veel minder dan de prijs die belangstellenden in Assen moest betalen. En je kreeg meer waar voor je geld. En er was geen entreegeld. Ook daar waren veel ruiters die ook in Assen hebben gestart. Ze schijnen bij Jan Tops gestald te zijn. Dat is dus wel een overeenkomst. Ook hier kon je een startplek kopen. Ook hier: wie betaalt, bepaalt.
Waar zijn de tijden van Zuidlaren: op de trap zitten omdat de tribune vol was. Shows tussen de rubrieken in plaats van uren pauze. Ik ging zondag de hele dag met mijn moeder. ’s Morgens naar de dressuur kijken en ’S middags kwam mijn vader ook, natuurlijk voor het springen. En dan na afloop gauw naar huis, voor de tv kijken naar Studio Sport. Kon ik nog een keer de barrage zien. Ik weet wel dat dat geweest is. De tijden zijn veranderd. Dat zeg ik al, als 23-jarige. Wat kan er toch snel iets veranderen.
Volgende maand ga ik naar Leszno in Polen. Maar eens kijken hoe het daar is.
Reageren? Dat kan onder aan deze pagina als je ingelogd bent op Facebook.
1 Response